Dat het volgens bepaalde culturen niet is toegestaan een grote boodschap te doen in een openbare gelegenheid, was mij nog niet bekend toen ik mij terugtrok in het kleinste kamertje van café De Zwabber. Ik had zojuist een vette hap met hete saus geconsumeerd in het etablissement ernaast en zoals dat vaker gaat met dat type traktaties, moest het er meteen weer uit. Er zijn tijden geweest dat ik overwogen zou hebben hiervoor huiswaarts te keren, maar met de jaren ben ik steeds beter geworden de dingen te accepteren zoals ze zich aandienen. Dit was bovendien geen avond om je over futiliteiten - zoals de schaamte die gepaard kan gaan met biologische behoeften - druk te maken. Voor het eerst in lange tijd zag ik mijn goede vriend Felix weer eens en we waren goed op weg om prettig dronken te worden. [Lees verder op hard//hoofd]
